Poprzednie udane próby z dipolem ziemnym zachęcały do dalszych eksperymentów. Sprzyjająca propagacyjnie pora roku i wiercenie studni na działce zachęcały do przeprowadzenia eksperymentu z głęboko umieszoną elektrodą – na głębokości 13m. Elektroda była umieszczona w otworze studni i zanurzona w wodzie gruntowej na głębokości około 50cm. Drugą elektrodą był kawałek ceownika o długości około 1,5m zatopiony w jeziorze. Odległość między elektrodami wynosiła około 100m.
Elektroda w postaci siatki ze stali nierdzewnej na zewnętrznej stronie rury 160mm.